بررسی پیامدهای تغذیه خوراکی زودرس در آناستوموزهای روده بزرگ در مقایسه با روش تغذیه خوراکی دیررس

Authors

سیدجواد موسوی واعظی

seyed javad mousavi vaezi urmia university of medical sciences and health services, emam khomeini hospital, urmia, iranگروه جراحی دانشگاه علوم پزشکی ارومیهسازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (urmia university of medical sciences) علی انشایی

ali enshaei urmia university of medical sciences and health services, emam khomeini hospital, urmia, iranگروه جراحی دانشگاه علوم پزشکی ارومیهسازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (urmia university of medical sciences) علیرضا ماهوری

ali reza mahoori urmia university of medical sciences and health services, emam khomeini hospital, urmia, iranگروه بیهوشی دانشگاه علوم پزشکی ارومیهسازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (urmia university of medical sciences) رضا تقی زاده مقدم

reza taghizadeh moghadam urmia school of medicine, department of surgery, emam hospital, urmia, iranگروه جراحی عمومی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، بیمارستان امام خمینی (ره)- گروه جراحی، تلفن: 3470116-0441سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (urmia university of medical sciences)

abstract

پیش زمینه و هدف: ناشتا بودن بعد اعمال جراحی شکم یک سنت مرسوم جراحان به دلیل ترس از عوارض شروع تغذیه خوراکی قبل از برگشت حرکات روده ای می باشد. در عین حال شواهد علمی حمایت کننده از این روش تغذیه وجود ندارد. هدف ما در این مطالعه معرفی تغذیه خوراکی زودرس به عنوان روش روتین درمانی و در نتیجه کاهش زمان ناشتائی بیماران می باشد. مواد و روش کار: بیمارانی که تحت آناستاموز کولون قرار گرفته اند به طور تصادفی به دو گروه (گروه مورد 38 نفر و گروه کنترل 40 نفر) تقسیم شدند. گروه 1 روز بعد از عمل، رژیم مایعات شروع و کم کم به رژیم جامدات تغییر یافت در گروه 2 تغذیه پس از رفع ایلئوس شروع شد؛ و در نهایت دو گروه از نظر استفراغ، حرکات روده ای، عوارض، زمان شروع تغذیه خوراکی، حجم سرم دریافتی و طول مدت بستری مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: 78 بیمار از سال 1388 تا 1390 وارد مطالعه شدند. 38 بیمار در گروه 1 و 40 بیمار در گروه 2. تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر عوارض کلی وجود داشت. در گروه 1 کاهش واضحی در طول مدت بستری، حجم سرم دریافتی، ایلئوس استفراغ و اتساع شکمی بعد عمل، زمان دفع گاز، گذاشتن لوله معده موربیدیته، عوارض زخم وپنومونی وجود داشت.   بحث و نتیجه گیری: تغذیه خوراکی زودرس روشی بی خطر و قابل تحمل توسط بیماران می باشد. با توجه به کاهش طول مدت بستری و ایلئوس، می توان تغذیه زودرس را یک روش درمانی موثر و روتین در این بیماران در نظر گرفت. مطالعات بیشتری لازم است تا بر جنبه های اقتصادی و رضایت و تغییرات فیزیولوژیک بیماران متمرکز شوند.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

full text

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

full text

مقایسه ی تغذیه ی خوراکی زودرس و روش متداول در جراحی های دستگاه گوارش فوقانی

چکیده زمینه و هدف: تمایل کم در به کارگیری تغذیه ی خوراکی زودرس در جراحی دستگاه گوارش فوقانی و پیشنهاد برخی از مطالعات، جهت انجام مطالعه ی کارآزمایی بالینی در این زمینه، ما را بر آن داشت تا با انجام این مطالعه نتایج و پیامدهای تغذیه ی خوراکی زودرس و تغذیه ی خوراکی به روش متداول در بیماران با جراحی های دستگاه گوارش فوقانی را مورد مقایسه قرار دهیم. روش بررسی: در این مطالعه 52 بیمار که تحت آناستومو...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
مجله پزشکی ارومیه

جلد ۲۳، شماره ۲، صفحات ۲۰۲-۲۰۸

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023